Mijn herstel in gedichten

De laatste jaren heb ik me heel vaak alleen en onbegrepen gevoeld. Ik had een stem in mijn hoofd die me bang maakte, naar beneden haalde en dingen oplegde om te doen waarvan ik wist dat dit niet oké was. Een stem die me ontzettend ongelukkig, machteloos en onzeker liet voelen.

Ik wilde me niet zo voelen, ik wilde gezond en gelukkig zijn, maar toch voelde alles wat ik moest doen en laten om te herstellen van mijn eetstoornis zo tegenstrijdig en fout. Ik schaamde me hiervoor en had ook geen idee hoe ik dit uit kon leggen aan mijn omgeving. Hoe moest ik ooit onder woorden brengen wat ik voelde, dacht en nodig had terwijl ik er zelf niks van snapte?

Schrijven

Op een gegeven moment ben ik begonnen met dichten. Ik merkte dat ik op deze manier wel mijn gevoel kon uiten en mijn gedachten op een rijtje kon zetten. Op deze manier kan ik mezelf beter verwoorden en het helpt me ook om mijn overtuigingen te ontkrachten, op nieuwe inzichten te komen, mezelf te motiveren en dingen te verwerken. Maar het mooiste wat het schrijven en het delen van mijn gedichten mij heeft gebracht, is dat mijn omgeving me beter begrijpt en me vaker de steun kan bieden die ik nodig heb, maar soms niet om durf te vragen. Hierdoor voel ik me veel minder alleen en is de stap om hulp te vragen minder groot.

Steun en begrip

De reden dat ik mijn gedichten deel is omdat ik het anderen ook gun om zich gezien en gehoord te voelen. Ik hoop dat mensen die door hetzelfde heen gaan meer begrip en steun kunnen ontvangen door mijn gedichten aan naasten te laten lezen. Daarnaast vind ik het zelf heel fijn om (h)erkenning te vinden in de verhalen van anderen, daardoor voel ik mij een stuk minder alleen en hopeloos. Ik hoop dat ik anderen deze (h)erkenning kan bieden maar ook kan motiveren en hoop en vertrouwen kan geven als ze mijn gedichten lezen. Dat mijn wilskracht, motivatie en levenslust terug te lezen is in mijn gedichten en ik dit op anderen over kan brengen.

Ik mag er zijn

Ik had natuurlijk het liefst nooit een eetstoornis ontwikkeld, maar ik zie steeds meer in dat de eetstoornis niet alleen maar dingen van me af heeft gepakt maar ook juist dingen heeft gebracht. Ondanks dat ik nog een lange weg te gaan heb merk ik nu al dat herstel me heel veel leert over wie ik ben, wat ik wil, wat er werkelijk toe doet en wat ik juist los moet laten. Ik geloof er steeds meer in dat ik ook ruimte in mag nemen en dat ik oke ben, precies zoals ik ben, met alles wat ik voel en met me meedraag. Ik leer mezelf te accepteren, met mijn krachten maar ook juist met mijn imperfecties en sta mezelf toe om écht mezelf te zijn omdat ook IK het waard ben en dit me uiteindelijk het gelukkigst zal maken. Herstellen van een eetstoornis is zwaar en eng maar dat weegt niet op tegen hetgeen wat je ervoor terug krijgt. Ik hoop dat ik dit zelfde gevoel aan anderen mee kan geven als ze mijn gedichten lezen.

Mijn herstel in gedichten – Sam van der Linden 

Mijn herstel in gedichten is het nieuwe boek van Sam van der Linden. In dit boek geeft Sam via gedichten een kijkje in haar hoofd. De strijd met de stemmen in haar hoofd, de herinneringen en de pijn die hierbij komt kijken, is terug te lezen in deze gedichtenbundel. Maar naast haar verdriet beschrijft ze ook haar hoop, doorzettingsvermogen en levenslust. Als je zelf kampt met een eetstoornis zal je wellicht veel (h)erkenning vinden in deze gedichten en als omstander zullen deze gedichten je een beter beeld geven van waar iemand met een eetstoornis allemaal doorheen gaat. 

Meer over het boek ‘Mijn herstel in gedichten’ vind je hier