Charlotte werkt als ervaringsdeskundige trainer bij Stichting Kiem

Charlotte werkt als ervaringsdeskundige trainer bij Stichting Kiem. Charlotte is zelf hersteld van een eetstoornis. In dit interview vertelt Charlotte meer over haar werk als ervaringsdeskundige trainer.

Hoe ben je ervaringsdeskundige geworden? 

Ik denk dat de behandeling van eetstoornissen vaak erg complex is en dat het puzzelen is welke zorg en welke behandelaar hierin passend is. Ik ben gaan zoeken waar ik het stukje waar mijn hart ligt kwijt kon. Ik kwam bij Stichting Kiem terecht en ik voelde meteen dat ik op mijn plek zat. Ik ben begonnen als ervaringsdeskundige trainer bij het programma voor scholen en vervolgens ook bij de ouderbijeenkomsten (EHBE) het programma voor naasten betrokken geraakt.  

Tijdens mijn eetstoornisherstel ben ik zelf enorm geholpen door ervaringsdeskundigen. Ik vond het makkelijk om mijn verhaal bij hen kwijt te kunnen, voelde dat ik begrepen werd en haalde hoop en steun uit deze contacten. Na mijn herstel ben ik een tijd lang als ervaringsdeskundige gaan werken. Uiteindelijk heb ik mijn diploma toegepaste psychologie behaald en ben gaan werken in de jeugdpsychiatrie als gezinsbehandelaar. Na dit werk met veel plezier gedaan te hebben, miste ik hetgeen wat ik zo leuk vind om te doen; mijn ervaring inzetten op het gebied van eetstoornissen. Ik voelde steeds meer dat dit is waar mijn hart ligt en wat ik goed kan.  

Je bent trainer bij het programma voor scholen, hoe is dit voor je?  

De workshops binnen het programma voor scholen zijn heel waardevol. Wanneer je een klas inkomt, wordt er vaak nog wat gegiecheld of wat stoere praat gedeeld, want over gevoelens praten is gewoon heel spannend. Dit verandert snel in de korte tijd dat ik daar ben. Jongeren luisteren geboeid, stellen vragen en raken soms geëmotioneerd. Wat ik zo mooi vind is om in een relatief korte tijd jongeren te informeren en te laten nadenken over hoe, en met wie, zij delen over wat er in hen leven speelt. Ik zet ze aan het denken over hoe zij nu met hun emoties dealen, en laat zien hoe belangrijk het is om steun in je omgeving zoeken. Ik glunder als dat clubje jongens, dat bij aanvang nog die stoere praat in het lokaal lieten klinken, bij afronding van de workshop de klas aanspoort om te applaudisseren.  

Daarnaast ben je ook trainer bij de ouderbijeenkomsten (EHBE), hoe ervaar je dit? 

Binnen de ouderbijeenkomsten is de dynamiek heel anders. De ouders die ik tref zijn vaak erg bezorgd. Ouders zijn bang om hun kind te verliezen en voelen zich machteloos. Het delen vanuit ervaringsdeskundigheid, het onderling delen en het geven van informatie wordt waardevol ontvangen. Ouders geven terug dankbaar te zijn dat we hen een inkijkje kunnen geven in hoe het is om met een eetstoornis te leven, maar zijn ook blij om te horen dat het inderdaad zwaar mag zijn. Samen met een ervaringsdeskundige ouder delen we wat voor ons helpend is geweest en dat een eetstoornis echt over kan gaan. Herstel is mogelijk, ook al kost dat soms veel tijd, moed en doorzettingsvermogen. Tijdens de bijeenkomsten probeer ik een balans te creëren waarbij het delen vanuit eigen ervaring, het delen van persoonlijke processen en het uitwisselen van informatie met een praktische ondertoon zich tot elkaar verhouden.  

Charlotte is zelf hersteld van een eetstoornis. Lees hier haar verhaal.

Wil jij ook ervaringsdeskundige trainer worden bij Stichting Kiem? Bekijk hier de vacatures!