Maak kennis met onze nieuwe collega Marijn
Marijn werkt sinds kort bij Stichting Kiem als programma medewerker. In dit interview horen we wie Marijn is en wat Marijn haar ervaring met een eetstoornis is.
Welkom Marijn! Je gaat aan de slag als programma medewerker bij Stichting Kiem. Kan je ons wat meer over jezelf vertellen?
Natuurlijk! Ik ben Marijn Scheepers, 26 jaar oud en ik ben opgegroeid in Zuid-Limburg. Ik ben opgegroeid met twee broers, we zijn een drieling. We hebben een super goede band en hebben een dezelfde vriendengroep, dus dat is echt heel erg leuk. Ik heb in allerlei steden gewoond door heel Nederland, waaronder Tilburg en Eindhoven. Ik heb een tijdje psychologie gestudeerd, maar daar vond ik mijn weg niet helemaal. Ik besloot even iets heel anders te gaan doen, en ben toen skiles gaan geven in Oostenrijk. Dit vond ik zo gaaf om te doen! Het paste super goed bij mij en voelde me daar enorm gelukkig. De jaren daarvoor heb ik zelf met een eetstoornis gekampt en ik merkte tijdens deze periode hoe vrij ik me weer voelde. Ik kon voor het eerst weer écht meedoen met alles. Helaas heeft dit avontuur niet heel lang geduurd, omdat corona om de hoek kwam kijken. Eenmaal thuis ben ik Communicatiewetenschap gaan studeren en deze studie heb ik ook afgemaakt. In het laatste half jaar van mijn studie heb ik onderzoek gedaan naar de positieve effecten van social media, bij het herstelproces van mensen met een eetstoornis. Hier werd ik zo enthousiast van dat toen eigenlijk al wist dat ik graag verder een bijdrage wilde leveren voor mensen met een eetstoornis. Zo ben ik bij Stichting Kiem terecht gekomen!
Wat een gaaf onderwerp voor je onderzoek! Je hebt dus zelf ook een eetstoornis gehad. Wil je daar wat meer over delen?
Ja hoor, ik ben daar altijd heel open over! Ik ontwikkelde een eetstoornis rond mijn 17e. Ik was toen bezig met de eindexamens op de havo. Dit was voor mij enorm stressvol omdat ik erg perfectionistisch ben en veel last had van faalangst. Ik ging mij in die tijd enorm focussen op mijn lichaam en ging steeds meer sporten en minder eten. Dit ging al vrij snel van kwaad tot erger. Na een half jaar heb ik samen met mijn ouders hulp gezocht, omdat zij zagen dat het echt niet goed met mij ging. Ik ben in behandeling geweest en heb veel therapie gehad. Hierna begon ik steeds weer een beetje meer deel te nemen aan het ‘normale’ leven. Dit hielp mij er echt bovenop. Na zo’n lange tijd alleen maar met de eetstoornis bezig te zijn geweest, merkte ik hoeveel behoefte ik had aan weer meedoen met het leven. De reis naar Oostenrijk was echt het laatste stukje van mijn herstelproces, omdat ik mij daar zo gelukkig en vrij voelde zonder de eetstoornis. Ik kon weer meedoen met het eten, het drinken en op een gezonde manier met beweging omgaan. Ik genoot van de mensen om mij heen. Dit heeft me ontzettend goed gedaan!
Wat fijn om te horen! Bij Stichting Kiem ga je nu aan de slag als programma medewerker. Waar ga jij je de komende tijd mee bezighouden?
De komende weken ga ik mij bezighouden met de themabijeenkomsten ‘Eetstoornissen tijdens de feestdagen’. Ik heb in mijn eerste weken vooral contact gezocht met locaties, en ben nu super trots dat we op dit moment al zoveel locaties hebben waar de themabijeenkomsten gegeven worden. Ik hou mij van a tot z bezig met alles wat te maken heeft met de bijeenkomsten. Hier ben ik de komende tijd wel zoet mee! Ik haal er nu al veel plezier uit omdat het werk erg afwisselend is en het doel natuurlijk fantastisch is. Ik vind het heel belangrijk om zo veel mogelijk mensen te bereiken en te helpen om de impact van eetstoornissen te minimaliseren.
