Arwa is eetstoornis dietist: ”Geen dag is hetzelfde”

Arwa Badran (25) is eetstoornis diëtist bij een ggz instelling. In een interview met Stichting Kiem vertelt Arwa wat haar werk zo leuk, maar vooral heel waardevol maakt voor mensen met een eetstoornis.

Je werkt als eetstoornis diëtist. Wat houdt dit in?

Ik ben werkzaam bij een grote ggz instelling als eetstoornis diëtist. Ik werk met jongeren van 12 tot 18 jaar, met name met mensen die worden opgenomen in de kliniek. Wanneer iemand in behandeling gaat, komen ze ook altijd langs mij. In zo’n eerste gesprek kijken we hoe het nu met eten en compenseren (braken, laxeren) gaat. Hieruit stel ik een persoonlijk voedingsadvies op. Dit doe ik op basis van waar iemand nu staat en hoe het nu gaat. Bij mensen met een eetstoornis spelen de gedachten en gevoelens rondom het eten een grote rol. Vaak zijn mensen angstig voor bepaalde voedingsmiddelen en/of of heeft iemand de neiging om te braken of te laxeren na een maaltijd. Voor mij als diëtist is het belangrijk om inzicht te krijgen in iemands huidige patronen en de gedachten en gevoelens die hierbij komen kijken.

Mijn werk is heel afwisselend. Ik geef veel uitleg over voeding en gezonde gewicht marges, maar kijk per cliënt waar behoefte aan is. Samen met de cliënt toets ik of de gedachten rondom het eten waar zijn en zoeken we naar nieuwe helpende en realistische gedachten. Ik word tijdens behandelingen ook ingeschakeld, wanneer er bijvoorbeeld veel vragen rondom het eten zijn, iemand moeite heeft met naar een gezond gewicht toewerken of het bijvoorbeeld niet lukt om het braken te stoppen. Ik doe dit zowel in groepen als in individuele gesprekken, en omdat ik met jongeren werk komen de ouders ook vaak mee. Dat laatste is heel belangrijk, want herstellen van een eetstoornis doe je nooit alleen.

Waarom is het volgens jou zo belangrijk om een diëtist te zien als je een eetstoornis hebt?

Als je een eetstoornis hebt, ben je vaak helemaal kwijt wat normaal is op het gebied van voeding. Mensen met een eetstoornis staan vaak niet meer goed in contact met hun lichaam, waardoor het heel moeilijk is om te voelen wat je nodig hebt. De prikkel die wij voelen wanneer we trek hebben of vol zitten, kan erg verstoord zijn bij iemand met een eetstoornis. Dit kan ontstaan wanneer iemand een langere periode te weinig heeft gegeten, te eenzijdig heeft gegeten, eetbuien heeft of na de maaltijden braakt of laxeert. Als diëtist kijk ik met de cliënt naar wat een volwaardig voedingspatroon is en hoe iemand dat kan opbouwen na een lange periode van verstoord eetgedrag. Iemand met een eetstoornis gaat het lichaam eigenlijk weer opnieuw trainen om het honger/verzadiging gevoel te herstellen, door oude patronen te doorbreken en nieuwe gewoontes aan te leren. Daarnaast gaan we gedurende de behandeling opzoek naar iemands setpoint gewicht. Dit is dus geen streefgewicht, maar een gewicht wat bij iemand past en waar het lichaam zich goed bij voelt.

Hoe vind jij het om met mensen te werken die een eetstoornis hebben?

Ik vind de doelgroep waarmee ik werk erg leuk. Mijn werk gaat niet alleen maar over voeding, maar juist ook over iemands gedachten . Dit maakt het zo veelzijdig. Geen dag is hetzelfde. Het mooie aan het werk is dat ik ook echt resultaat zie en mensen dus echt help in het herstel. Je bent als eetstoornis diëtist meer dan alleen diëtist. Je bouwt een band op met de cliënten en gaat de diepte in. Wat ik ook zo leuk vind, is dat geen één eetstoornis hetzelfde is. Ik moet echt onderzoeken wat iemands patronen en gedachten zijn, en kan vanuit daar samen met de cliënt iets opbouwen.

Wat kan jij betekenen in het herstel van iemand met een eetstoornis?

Ik denk dat ik zowel lichamelijk als mentaal een enorme bijdrage kan leveren tijdens het herstel door te kijken naar hoe iemand weer naar zijn/haar lichaam kan leren luisteren, op gevoel kan leren eten en angsten rondom eten te overwinnen. Omdat ik dus met jongeren werk denk ik dat ik de gesprekken met het gezin ook erg waardevol zijn, ik denk dat dat zelfs onmisbaar is. Ik probeer ouders in hun kracht te zetten en te laten zien dat zij thuis ook heel veel kunnen doen om iemand te steunen in het herstel. 

Heb je tips voor ouders/naasten om iemand te helpen die worstelt met een eetstoornis?

Mijn grootste tip is in gesprek gaan met elkaar over wat je ziet of vermoedt, zonder er om heen te draaien. Ik denk echt dat eerlijk aangeven dat je je zorgen maakt, zonder hier een oordeel over te hebben of meteen iets ermee te moeten doen, het meeste resultaat biedt. Als je bijvoorbeeld denkt dat je kind eetbuien heeft of na de maaltijd braakt, vraag dit dan gewoon. Juist omdat er nog zo’n taboe op eetstoornissen rust, is het belangrijk dat taboe te doorbreken en het gesprek aan te gaan. Laat weten dat er veel meer mensen zijn die met deze problemen struggelen en dat het niet raar is. Biedt een veilige omgeving en een luisterend oor. Wanneer het lukt om het gesprek aan te gaan, is het denk ik belangrijk om niet dwingend te zijn als het gaat om hulp of behandeling. Ga bijvoorbeeld samen kijken naar wat de opties zijn en welke stappen je samen kan ondernemen. Aan ouders zou ik aanraden; zoek informatie op, praat erover met je omgeving en ook met je kind. Maar normaliseer het ook. Het kind is niet raar, het kind zit met een probleem. En jij als ouder bent er voor je kind om samen naar oplossingen te zoeken.