Blog: Stiekem eten met een eetstoornis

Thuis begin ik pas. Al de hele dag heb ik – met de beste bedoelingen – mijn eten in mijn tas meegezeuld. Eenmaal thuis haal ik het warm en plat uit mijn tas. Nu ben ik alleen. Ik ben alleen en ik heb honger, dus het is tijd om te eten. ‘Ik zie je nooit eten’, hoorde ik regelmatig. Nee klopt, dacht ik dan. Eten deed ik het liefst alleen, stiekem. Niet omdat ik dat graag zo wilde, maar omdat het enkel op dat moment geoorloofd voelde. Eten deed ik alleen. 

Je denkt bij stiekem eten misschien enkel aan stiekeme eetbuien, maar dat is lang niet altijd het geval. Dat het stiekem is, betekent niet dat het direct een eetbui is. Maar dat iets geen eetbui is, betekent niet dat het meteen makkelijker is. Stiekem eten kan bij alle eetstoornissen en eetproblemen een rol spelen.

Tijdens periodes van restrictief eten, zorgde het stiekeme en het geheime ervoor dat ik mijn eetstoornis als het ware ‘vol kon houden’. Geen vragen, geen bemoeienis, maar ook geen afleiding van dat wat de eetstoornis graag wilde. Alles wat stiekem was, daar hoefde ik geen verantwoording over af te leggen. Of ik nu wist dat het te weinig was, of dat mijn eetstoornis het nou te veel vond, in mijn eentje kon ik dat beter aan. Dacht ik dan.

Lees hier de hele blog op Proud2Bme!