Daniëlle is manager inhoud van de programma’s van Stichting Kiem
Daniëlle werkt al vanaf het begin bij Stichting Kiem. In dit artikel vertelt zij wat haar werkzaamheden zijn en wat ervaringsdeskundigheid voor haar betekent.
Sinds de start van Stichting Kiem ben ik werkzaam als (ervaringsdeskundige) coördinator voorlichtingen en trainingen voor het programma voor scholen en professionals. Hiervoor was ik ook al betrokken bij dit onderwerp als ervaringsdeskundige trainer en voorlichter.
Werkzaamheden
Binnen de programma’s voor scholen en professionals ben ik verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de programma’s. Ik houd mij bezig met alles wat te maken heeft met de ouderavond, trainingen en voorlichtingen die wij bieden. Wanneer er nieuwe ervaringsdeskundige voor Stichting Kiem komen werken leid ik hen op en begeleid ik ze in het werk.
Ik heb contact met scholen over al hun vragen en verzorg zelf ook trainingen. Ook doe ik de nazorg. Eigenlijk dus het hele traject van kop tot staart.
Wat is ervaringsdeskundigheid
Bij ervaringsdeskundigheid is het denk ik belangrijk dat je niet alleen ervaring hebt (met in dit geval eetstoornissen), maar dat je vooral deskundig bent. Dit houdt in dat je jouw ervaring op een professionele manier kan inzetten zodat het er voor de ander toe doet. Het is dus niet alleen maar jouw verhaal delen, maar het gaat erover dat je jouw verhaal kan toepassen bij het verhaal van de ander en kan filteren wat voor de ander helpend kan zijn om te horen en wat juist niet.
Bij het verzorgen van de trainingen neem ik mijn eigen ervaringsdeskundigheid mee. Ik kijk vanuit twee brillen naar het werk wat ik doe. Op die twee manieren kan ik mensen inzicht geven in hoe iemand met een eetstoornis zich voelt en waar iemand tegenaan loopt. Ik kan door deze ervaringen ook trainers goed begeleiden omdat ik weet waar ze vandaan komen en hoe ingewikkeld het is om goed je grenzen aan te geven als je dit werk doet.
De meerwaarde van ervaringsdeskundigheid
Ik vind ervaringsdeskundigheid heel belangrijk omdat het hoop en perspectief biedt. Het laat zien dat er hoop is op herstel. We zien in het werk wat we doen dat ervaringsdeskundigheid zo gewaardeerd wordt omdat je mensen echt een inkijkje kan geven omdat je iets zelf hebt meegemaakt. Een eetstoornis is iets heel complex om te begrijpen, en als ervaringsdeskundige kan je dat stukje inzicht bieden wat misschien iemand die het niet heeft meegemaakt niet op die manier kan.
De workshops in de klas
Wat ik heel bijzonder vind om te zien is dat wanneer je jouw ervaring deelt, bijvoorbeeld bij jongeren in de klas, dat dit veel indruk maakt. Het is een makkelijk haakje om echt met leerlingen in contact te komen. Als jij als trainer voor een groep staat en heel eerlijk bent over dat het leven soms gewoon niet zo fijn is, en we daarin hetzelfde zijn, merk je dat dit de leerlingen helpt om open te zijn en om te delen waar ze mee zitten. Het lijkt net alsof de lading of angst om dingen te delen wegvalt. Je ziet in de klassen veel emoties, van lachen tot huilen en openheid, dat is heel indrukwekkend. De ervaringsdeskundige geeft de leerlingen het gevoel dat ze gezien worden en er niet alleen voor staan. Dit zorgt voor een enorm gevoel van veiligheid in de groep, en dat vind ik ontzettend mooi om te zien.