Er zijn voor je dierbare met een eetstoornis

Een eetstoornis verandert je kind, lichamelijk en emotioneel. Zodra het over eten, afvallen of bewegen gaat, kan hij of zij ineens exploderen. Hoe kun je er ook dan zijn voor je kind? We zetten de belangrijkste tips voor je op een rij.

Zie het verschil tussen de eetstoornis en je kind

Het kind dat je zo goed kent, is er nog steeds. Maar er is nu ook een eetstoornis in jullie gezin. Die eetstoornis probeert je kind over te nemen. Dat merk je zodra het over eten gaat. Dan kan het er heftig aan toe gaan. Het helpt om het verschil te zien tussen je kind en de eetstoornis. Blijf lief voor je kind, maar wees streng en consequent voor de eetstoornis.

Bundel je krachten

Als ouders speel je een belangrijke rol in het proces naar herstel. Je kind wordt beheerst door dwingende gedachten rondom eten en is niet meer in staat om helder na te denken. Probeer daarom met elkaar te praten en jullie krachten te bundelen. Spreek elkaar niet tegen, maar werk samen. Zo krijgt de eetstoornis niet nog meer grip op je kind.

Mijn ouders maakten echt zoveel ruzie of ik nog een stuk mocht wandelen na het eten. Mijn moeder vond van wel en mijn vader niet. Hierdoor was de sfeer nog minder fijn thuis en werd het allemaal nog veel ingewikkelder. Ik wilde helemaal niet meer eten.

Een kind

Ga niet in discussie

Door ondervoeding kan je kind rare gedachten krijgen over eten. Die gedachten versterken elkaar en houden de eetstoornis in stand. Het heeft vaak geen zin om in discussie te gaan. Je argumenten komen helemaal niet binnen. Alleen door weer te gaan eten en aan te komen, kan je kind weer gezond en logisch gaan denken.

Vraag je af: hoor ik mijn kind praten, of de eetstoornis?

Meestal is de eetstoornis aan het woord als het over eten, afvallen, dik zijn of bewegen gaat. Dat kan je kind heel bang maken en soms leiden tot paniekaanvallen. Houd dan toch de regie – en voet bij stuk. Eten is nou eenmaal nodig om te kunnen herstellen.

De manipulatie van de eetstoornis heb ik in het begin niet erkend. Ik dacht te helpen door voor te stellen om alleen met mijn kind te eten, omdat mijn dochter meer at als ik alleen met haar was. Ik had niet door dat ik door mijn voorstel juist mijn vrouw buitensloot en de eetstoornis nog meer ruimte bood. Het is heel belangrijk dat je als ouders op een lijn zit, een front vormt en elkaar steunt.

Een vader