Hoe ga ik om met eetbuien?

Als je kind eetbuien heeft eet hij/zij grote hoeveelheden voedsel in een korte tijd. Ze kunnen hun eetbuien plannen of het kan per ongeluk gebeuren terwijl ze hun best deden het te voorkomen. Eetbuien gaan vaak samen met enorm veel schaamte, waardoor ze meestal in het geheim plaatsvinden. Het kan ook zijn dat je kind denkt een eetbui te hebben terwijl de hoeveelheid voedsel helemaal niet zo veel is. Als ze een lange tijd bijna niks hebben gegeten en dan ineens weer een volledige maaltijd, kan dat bijvoorbeeld aanvoelen als een eetbui. Wat er dan in het hoofd gebeurt is dat ze overtuigd zijn dat ze ‘losgeslagen’ zijn en hun leven moeten beteren. Dit kan maar op 1 manier: nog sterker zijn met nog meer regels.

Professionele hulp

Voor andere kinderen is een eetbui juist een manier om stress te ontladen of iets waardoor ze even niet bezig hoeven te zijn met hun emoties of gedachten. Therapie kan hen helpen met hoe ze op een andere manier hiermee om kunnen gaan. Veel kinderen zijn enorm bang om de controle te verliezen en een eetbui te hebben. Maar het gebeurt juist sneller als ze een hele dag niets eten, degene die geen vet of koolhydraten eten of van zichzelf alleen maar ‘gezonde’ dingen mogen eten. Die restrictie kan er voor zorgen dat 1 milliseconde toegeven kan leiden tot een eetbui, waardoor weer schuldgevoel ontstaat, ze weer gaan vasten en hierdoor weer in een eetbui terecht komen. En zo ontstaat er een cirkel.

Bespreekbaar maken

Zorg als ouder dat je regelmatig maaltijden voorschotelt, genoeg voedsel aanbiedt en je kind weer leert om te genieten van lekkere dingen. Als je kind leert genieten van lekkere tussendoortjes worden de cravings minder, omdat het dan niet meer voelt als ‘verboden voedsel’. En daarnaast kun je als ouder je kind steunen door er te zijn, de schaamte te doorbreken (het mag er zijn) en dit bespreekbaar te maken. Het taboe op dit onderwerp is een van de redenen hoe het in stand kan blijven. Vertel je kind dat het niet erg is, dat het een stoornis is, niet haar schuld en dat er hoop is op een toekomst zonder eetbuien.