Trainer Floor: ‘Tijdens de EHBE zet ik ouders in hun kracht’

Steeds meer jonge kinderen ontwikkelen een eetstoornis, terwijl de wachttijden in de zorg steeds verder oplopen. In deze periode – maar ook daarna – spelen ouders een belangrijke rol in het herstelproces van hun kind. Daarom is het essentieel dat niet alleen het kind, maar óók de ouders passende ondersteuning krijgen om met de eetstoornis om te gaan. 

Gelukkig groeit de aandacht voor de rol van ouders en voor initiatieven die hen hierin begeleiden. In een recent artikel in NRC delen onze directeur Daphne en trainer Floor hun ervaringen om meer aandacht en bewustwording voor dit onderwerp te creëren. Floor is trainer bij de Eerste Hulp bij Eetstoornissen van Stichting Kiem, een reeks online bijeenkomsten voor ouders en opvoeders. Vanuit haar ervaring als ouder én trainer biedt ze ouders herkenning, handvatten en hoop. We spraken haar hierover. 

Floor, je hebt zelf een dochter met een eetstoornis gehad. Hoe heb jij dit als ouder ervaren?  

“Ik vond dat in het begin heel lastig. Je hebt het gevoel: waar ben ik in beland? Hoe moet ik hiermee omgaan? Zo’n eetstoornis is volledig onbekend terrein. Je doet als ouder maar iets, er zijn geen tips voorhanden. Veel wat je doet is verkeerd of valt verkeerd bij je kind. Ook voelde ik veel angst en paniek. Niet alleen je kind heeft dat, maar dat voel je als ouder ook. Ik vond dat heel overweldigend. Eigenlijk alle emoties die je kunt voelen, komen in die beginfase van een eetstoornis samen. Je wilt er voor je kind zijn, maar je probeert ook jezelf nog enigszins staande te houden. En dan heb je ook nog andere kinderen in het gezin, die je ook allemaal aandacht wil geven, je wilt je werk niet laten vallen.. Er gebeurt zoveel tegelijk, je wordt echt geleefd.” 

Wat hielp jou om hier als ouder beter mee om te gaan?  

“In het begin ging ik vaak de discussie aan met de eetstoornis. In een later stadium kregen wij een informatieavond in de kliniek waarbij we maantjes te zien kregen, een wit maantje voor het kind en een zwart maantje voor de eetstoornis. Dat gaf veel inzicht en hielp onderscheid te maken: wanneer zie ik de eetstoornis en wanneer zie ik mijn dochter. Naarmate de eetstoornis vordert, ga je ook meer grip krijgen op het gedrag en de reacties van je kind. Ik ging meer herkennen wat daar écht onder zat, zoals angst of boosheid. Gaandeweg ontdekte ik ook hoe ik daar als moeder het best op kon reageren en hoe ik de rust kon bewaren. Het is voor mij als ouder ook een heel proces geweest om te leren: dit zeg ik wel, en dit moet ik vooral niet zeggen.” 

Je bent nu ervaringsdeskundige trainer bij de EHBE. Waarom ben je dit werk gaan doen?  

“Toen mijn dochter anorexia had, heb ik het contact met andere ouders heel erg gemist. Iemand die hetzelfde had doorgemaakt en me gerust kon stellen. Iemand die mij het vertrouwen kon geven dat het goed zou komen. Het had me heel fijn geleken om van iemand die dit hele traject al had doorlopen ervaringen te horen.  

Toen ik – nadat mijn dochter was hersteld- deze functie bij Stichting Kiem voorbij zag komen dacht ik: dit wil ik doen! Ik had tijd gehad om bij te komen en te reflecteren op die hectische periode. Ik wilde graag andere ouders herkenning en erkenning bieden en een lichtpuntje, een stip aan de horizon bieden. Zodat andere ouders ook kunnen zien: herstel is echt mogelijk! Het lijkt vaak zo uitzichtloos, ik heb zelf ook vaak gedacht: komt dit nog goed, hoe gaat dit aflopen? Dus die hoop, dat wil ik andere ouders meegeven.”  

Waar zit voor jou de kracht van het EHBE programma?  

“Wat ik heel vaak terug hoor, is dat de kwetsbaarheid en het delen van eigen ervaringen vanuit de trainer en de vrijwilliger, ouders heel erg in hun kracht zet. Je geeft ouders een steuntje in de rug: jullie zijn goed bezig, je doet het goed, heb vertrouwen in jezelf en je kind. Daarnaast vind ik het ook belangrijk een realistisch beeld schetsen, dat het een proces van een lange adem is. Niet om ouders angst aan te jagen, maar juist ook om ouders gerust te stellen, dat ze het niet fout doen als de eetstoornis niet met drie weken opgelost is. Dat ouders meer vertrouwen krijgen in het herstelproces en dat dit met ups en downs gaat.  

Ook creëer je door het delen van je eigen verhaal een bepaalde veiligheid voor ouders om ook kwetsbaar te mogen zijn. Dat ik ook niet alles ‘goed’ deed toen mijn dochter nog in haar eetstoornis zat en dat ik ook niet alle antwoorden had toen we er middenin zaten. Je geeft ze een stukje erkenning, in dat het soms even niet weten ook oké is.  

Ik merk ook buiten de EHBE, dat het zoveel meer mensen overkomt dan je denkt. En dat er toch nog weinig over wordt gepraat, dat er veel achter de voordeur blijft. Door dit werk en het inzetten van mijn eigen ervaring, wordt het gesprek erover makkelijker geopend en delen mensen ook vaker hun eigen ervaring met eetstoornissen. Op die manier kan ik een stukje taboe doorbreken, door te zeggen: ik heb dat ook meegemaakt, als moeder van. Want delen is echt helen.” 

Is jouw kind hersteld van zijn/haar eetstoornis en wil jij net als Floor je ervaringen inzetten om andere ouders te helpen? Lees hier meer over de functie van ervaringsdeskundige ouder en neem contact op met Stichting Kiem!