Zeven maanden wachten op hulp

Ik heb een periode begeleiding gehad van een diëtist. Eens in de twee weken werd ik naar huis gestuurd met de boodschap dat ik moest aankomen. Ik moest wat meer boterhammen en tussendoortjes eten en mijn brood dubbel beleggen. Toch leek dat geen effect te hebben, ik kwam niet aan. Ik deed namelijk niet wat hij zei. Het lukte me niet. Ik had voor het eerst echt door dat ik een probleem had: eten lukte niet. Toen kwam het hoge woord eruit: ‘‘Ik kan jou niet verder helpen, ik denk dat je professionele hulp nodig hebt.

Via de huisarts kreeg ik een verwijzing naar een instelling gespecialiseerd in eetstoornissen. Na ongeveer twee maanden kreeg ik eindelijk een brief van de instelling. Ik kon in eind september op intake komen. September?! Het is begin maart! Hoe moet ik die maanden overbruggen terwijl het nu eigenlijk niet meer gaat? Nu heb ik eindelijk de stap gezet om hulp te vragen en dan moet ik zolang wachten. Er ging vanalles door mijn hoofd: ‘‘Ik ben vast niet ziek genoeg’’ en ‘‘Ik ben vast te dik voor hulp’’. Ik ging mijn probleem minder serieus nemen.

Ontkenning

Maanden heb ik gedaan alsof er niets aan de hand was. Ik had geen behandeling en dus geen probleem. De eetstoornis werd sterker en overheersender. Elke dag werd ik wakker met de gedachten hoeveel calorieën ik ging eten, wat ik ging koken in de avond, wanneer ik kon gaan bewegen en of ik ergens nog wat kon compenseren. Ik ging steeds meer eten schrappen en de eetstoornis nam mijn leven over.

Ga in actie!

Aan de wachtlijst in de geestelijke gezondheidszorg kunnen we helaas niets doen. Dat ik zeven maanden op de wachtlijst heb gestaan, betekent niet dat iedereen zo lang moet wachten op hulp. Deze blog is een verhaal met de harde realiteit: wachten op hulp terwijl je het nodig hebt. Probeer je niet te laten ontmoedigen, wacht niet totdat je behandeling start. Probeer zelf actie te ondernemen ter overbrugging tot je behandeling. Hoe verder je in de eetstoornis zakt, hoe langer het duurt voordat je daar weer uit kunt komen.

Mijn ervaring is dat de mensen om je heen jou graag willen ondersteunen tijdens de periode van wachten. Ik voelde me hierdoor minder alleen en durfde mij kwetsbaar op te stellen. Ik heb veel afleiding gekregen door veel leuke dingen te gaan doen met vrienden. Dit zorgt er misschien niet voor dat de eetstoornis verdwijnt, maar het kan er wel voor zorgen dat jij je minder alleen voelt en dat je ook nog met andere dingen bezig kunt zijn in plaats van alleen maar met de eetstoornis.

Wanneer je behoefte hebt aan tips die jou kunnen helpen om de wachttijd te overbruggen, kun je deze pagina bekijken. Misschien staat hier wel iets op wat voor jou heel goed werkt.  

Eindelijk hulp

Hoe is het verder gegaan met mijn wachttijd? Toen ik eindelijk op intake kon komen, is de behandeling gelukkig behoorlijk snel van start gegaan. Ik kon terecht in een startgroep. Hier ontvang je wekelijks hulp in een groep mensen die allemaal nieuw zijn bij de instelling. Na de startgroep wordt er bekeken welke hulp er het beste bij jou past. Hier heb ik gelukkig de best passende hulp gekregen, waardoor ik nu 2,5 jaar van mijn eetstoornis ben genezen.